tag:blogger.com,1999:blog-54533467723515322102024-03-05T10:44:27.980+02:00Ονείρου Οδός...ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.comBlogger60125tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-68796734667470419802014-04-17T08:14:00.000+03:002014-06-21T21:17:39.317+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
“Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας”<br />
<br />
Από τα μικράτα μου ακόμα αυτή η φράση με συγκλόνιζε και πιστεύω πως ποτε δεν έχει γραφτεί η ειπωθεί τίποτα συγκλονιστικότερο από αυτό! Όμως Ανέστη και αφού Ανέστη τα πάντα όλα είναι μπορετά!<br />
<br />
Καλή Ανάσταση φίλοι μου στις καρδιές και στις Πατρίδες μας!Καλή Ανάσταση εύχομαι σε όλους και στον κάθε ένα ξεχωριστά...Ανάσταση σε ότι ονειρεύεστε σε ότι αναζητάτε σε ότι προσδοκάτε... </div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-31842349302396449712014-03-29T09:09:00.000+02:002014-04-17T08:01:11.129+03:00Η αγάπη κάνει θαύματα!!!!!!!!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Φωτογραφία: Καλημέρα στην Κυριακή σας!
Για τα παιδιά μας...αυτό και πολλά αλλα!
Πεταλούδες και Λουλούδια στη Ναύπακτο (από Drasi Ellinidwn Bloggers και Rena Christodoulou)" class="img wwaddnylpojwkrevzscz mbdedhcgdoegsrcqoooa mqrzaxxzfqbuvijusivg jvhlbcslzmtndytyxxnu" height="504" src="https://scontent-a-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/v/t1.0-9/p403x403/1779198_420305868073040_893393410_n.jpg?oh=d670a3b78c9d3161fda06ad0998af772&oe=53B26DA2" style="left: 0px;" width="379" /><img alt="Φωτογραφία: Καλημέρα στην Κυριακή σας!
Για τα παιδιά μας...αυτό και πολλά αλλα!
Πεταλούδες και Λουλούδια στη Ναύπακτο (από Drasi Ellinidwn Bloggers και Rena Christodoulou)" class="img wwaddnylpojwkrevzscz mbdedhcgdoegsrcqoooa mqrzaxxzfqbuvijusivg jvhlbcslzmtndytyxxnu" height="504" src="https://scontent-a-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/v/t1.0-9/p403x403/1779198_420305868073040_893393410_n.jpg?oh=d670a3b78c9d3161fda06ad0998af772&oe=53B26DA2" style="left: 0px;" width="379" /> <br />
<br />
Έλεγα πως δεν θα προλάβω να κάνω τίποτα!<br />
Μα τα παιδιά μας αξίζουν κάθε προσπάθεια κάθε σκέψη μας...<br />
αξίζουν τα πάντα...γιατί είναι τα πάντα! Είναι το μέλλον και η συνεχεια μας!<br />
Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που αφιερώνουν χρόνο στις διάφορες εθελοντικές ομάδες και θέλω να πω πόσο σημαντική δουλειά κάνουν οι δικές μας ΔΡΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΜΠΛΟΓΚΕΡ!! Όλες χρυσοχέρες πάντα με ενθουσιασμό...είναι να μην βάλουν στόχο!Πολλά μπράβο σε όλες!Ο νέος στόχος αφορά τη φλογα συλλογος γονιων παιδιων με νεοπλασματικη ασθενεια (floga.οrg.gr)<br />
Το θέμα για τις κατασκευές είναι λουλούδια και πεταλούδες όσοι πιστοί και χρυσοχέρηδες κοπιάστε!<br />
Οι υπόλοιποι που δεν το έχετε με την χειροτεχνία ίσως τα καταφέρετε να πάτε μια εκδρομή...μια βόλτα προς την Ναύπακτο και να επισκεφθείτε το Bazzar! <br />
<br />
Είμαι χαρούμενη που μέσα από την ομίχλη μου κατάφερα να κάνω και γω κάτι για τα παιδάκια μας...<br />
πρέπει ήδη να έχουν φτάσει στον προορισμό τους καμια 40ρια δαχτυλίδια!<br />
Τελικά η Δράση Ελληνίδων Μπλόγκερς κάνει θαύματα<br />
Η αγάπη κάνει θαύματα!!!!!!!!!!!!<br />
<br />
Οι συμμετοχές έχουν ξεπεράσει τις 1000<br />
πρέπει ήδη να έχουν φτάσει στον προορισμό τους καμια 40ρια δαχτυλίδια!<br />
Τις ευχαριστώ μου μας δίνουν την ευκαιρία να αγαπήσουμε...<br />
<br />
Καλή δύναμη στα παιδιά και στους γονείς της φλόγας που δίνουν μάχη ζωής<br />
και στους εθελοντές που η αγάπη τους σκεπάζει παιδιά και γονείς σαν φτερά Αγγέλων!<br />
<br />
Φιλώ και χαιρετώ σας <br />
όλους και τον κάθε ένα ξεχωριστά!<br />
<br />
Μακάρι και να μπορούσα να ανεβάσω καμια φωτογραφία...ΧΑ!ΧΑ! δεν κατέστη δυνατό!!!!<br />
Εδώ σκοτώθηκα να κάνω ανάρτηση...έχω ξεχάσει λέμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!! <br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία: Καλημέρα στην Κυριακή σας!
Για τα παιδιά μας...αυτό και πολλά αλλα!
Πεταλούδες και Λουλούδια στη Ναύπακτο (από Drasi Ellinidwn Bloggers και Rena Christodoulou)" class="img wwaddnylpojwkrevzscz mbdedhcgdoegsrcqoooa mqrzaxxzfqbuvijusivg jvhlbcslzmtndytyxxnu" height="504" src="https://scontent-a-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/v/t1.0-9/p403x403/1779198_420305868073040_893393410_n.jpg?oh=d670a3b78c9d3161fda06ad0998af772&oe=53B26DA2" style="left: 0px;" width="379" /><br />
<br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία: Καλημέρα στην Κυριακή σας!
Για τα παιδιά μας...αυτό και πολλά αλλα!
Πεταλούδες και Λουλούδια στη Ναύπακτο (από Drasi Ellinidwn Bloggers και Rena Christodoulou)" class="img wwaddnylpojwkrevzscz mbdedhcgdoegsrcqoooa mqrzaxxzfqbuvijusivg jvhlbcslzmtndytyxxnu" height="504" src="https://scontent-a-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/v/t1.0-9/p403x403/1779198_420305868073040_893393410_n.jpg?oh=d670a3b78c9d3161fda06ad0998af772&oe=53B26DA2" style="left: 0px;" width="379" /><br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-27331989716904345722013-12-30T23:51:00.000+02:002014-03-29T09:05:44.282+02:00 Ευχές...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Φωτογραφία: το φετινό μας γούρι!
καλο μεσημέριιιιιιιιιιι!!!!!" class="scaledImageFitWidth img" height="302" src="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/s403x403/995586_401151993321761_2035099760_n.jpg" width="403" /> <br />
<br />
<br />
Ευχές...<br />
το σκεφτόμουν από το βράδυ να βρω χρόνο<br />
να περάσω να σας δω...όλους...να αφήσω ευχές...<br />
Ας είναι έστω και από εδώ για όλους...για τον κάθε ένα ξεχωριστά<br />
και να με συγχωρήσετε που και πάλι δεν το κατάφερα!<br />
Ίσως ο νέος χρόνος να μου αφήσει χρόνο ουσιαστικό και για τον εαυτό μου!<br />
<br />
Όλοι έχουμε μέσα μας στην σκέψη και στην καρδιά μαζεμένα θέλω...<br />
γι όλα αυτά που πεθυμήσατε που θελήσατε ... για ότι ονειρευτήκατε και ποθήσατε<br />
για ότι στον χρόνο που μας πέρασε δεν καταφέρατε να συναντήσετε<br />
αυτός ο καινούργιος να σας το φέρει!<br />
Εξάλλου την κάθε μέρα σαν νέο ξεκίνημα θα πρέπει να την νιώθουμε...<br />
η Πρωτοχρονιά δεν είναι αφετηρία ας είναι η κάθε μέρα μας αρχή για ότι καλύτερο<br />
<br />
Χρονια καλά και ευλογημένα<br />
πάντα με υγεία!</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-32575255573646679572013-11-20T01:48:00.000+02:002013-12-30T23:35:19.183+02:00 για τα παιδιά μας!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Επιτέλους κατάφερα να σκεφτώ και γω τι να κάνω για τα παιδιά μας!<br />
Αφιερωμένη η ανάρτηση στην Ρένα (http://diaheiros.blogspot.gr/) που πάντα οι δικες τις αναρτήσεις είναι μια κλοτσιά για μένα...να με ξυπνούν και να θέλω να κάνω κάτι!!!!!!!!!!!!<br />
Ρένα μου σ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες!<br />
<br />
κοπιάστε λοιπόν όσοι και όσες μπορείτε!<br />
<br />
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ<br />
<br />
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!!!!!!<br />
ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, <br />
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία: Καλο ξημέρωμα και μια όμορφη βδομάδα να έχουμε!
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!!!!!!
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ." class="scaledImageFitWidth img" height="672" src="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/p480x480/1472728_393960034040957_1719076598_n.jpg" style="top: -121px;" width="504" /> <br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία: ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!!!!!!
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ." class="scaledImageFitWidth img" height="672" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/p480x480/1450838_393661004070860_1656687568_n.jpg" style="top: -88px;" width="504" /><br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία: άλλο ένα...
για τα παιδιά μας!
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!!!!!!
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ." class="scaledImageFitWidth img" height="672" src="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/p480x480/1473024_393268290776798_588343207_n.jpg" style="top: -150px;" width="504" /><br />
<br />
είμαι σίγουρη πως κάτι κάνω λάθος με τις φωτογραφίες ας μην τα βάλω όλα!!!!ΧΑ!ΧΑ!</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-29137308055597084622013-10-05T08:54:00.000+03:002013-10-05T08:54:38.587+03:00Τους αξίζουν πολλά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img height="360" id="irc_mi" src="http://img.youtube.com/vi/xYx9VCrq-qg/0.jpg" style="margin-top: 17px;" width="480" /><br />
<br />
Κάθε φορά που πηγαίνω εκεί το σκέφτομαι!<br />Τους αξίζει μια ανάρτηση!(και πολλά άλλα φυσικά!)<br />Πας εκεί και ξεχνάς τα δικά σου!<br />Θαυμάζεις πως μέσα σε τόσους πολλούς<br />νιώθεις ξεχωριστός!<br />Συναντάς και γνωρίζεις Ανθρώπους!<br />Ανθρώπους που εύκολα μοιράζονται τη ζωή τους<br />τα βάσανα τους τα θέλω τους τις αγωνίες τους!<br />Ανθρώπους που τελικά έστω και έτσι ανακάλυψαν<br />την αξία της ζωής! Κατάλαβαν πως τελικά κάθε μικρό<br />έχει τεράστια αξία!Το να χαμογελάς δεν κοστίζει!<br />Το να μοιράζεσαι σε κάνει Άνθρωπο!<br />Πως η ευγένεια πρώτα αναπαύει εσένα και μετά τους άλλους!<br />Εκεί λοιπόν ανακάλυψα πως υπάρχουν περισσότερα χαμόγελα παρα έξω!<br />Εκεί διαπίστωσα στην πράξη πως όταν το Επάγγελμα βιώνετε σαν λειτούργημα <br />τότε γίνεσαι κοινωνός του σύμπαντος κόσμου κοινωνός με τον Θεό!<br />Εκεί διαπίστωσα πως ο Άνθρωπος έχει τόση δύναμη μέσα του<br />
κρύβει τόσα διαμαντάκια...<br />είναι μεγάλος και είναι φτιαγμένος για μεγάλα! <br />Είναι σπουδαίος και είναι φτιαγμένος για σπουδαία!<br />Έχει αγάπη γιατί είναι φτιαγμένος από Αγάπη!<br />
-Ο Θεός Αγάπη εστί!-<br />Έχει μέσα του το φως γιατί είναι Φως!<br />
-Εγώ ειμί το φως του κόσμου-... <br /><br />
Στο προσωπικό(γιατρούς,νοσηλευτές,γραμματεία...όλοι παίρνουν Άριστα!) του Ογκολογικού κέντρου της τράπεζας Κύπρου γιατί καθημερινά δίνουν μάχη κάνοντας τον απέναντι να νιώθει πως έχει αξια σημασία ουσία! και σε όλους αυτούς<br />που έχουν περάσει αυτή την πόρτα!<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-30560521520473800692013-09-14T13:47:00.001+03:002013-10-05T08:00:27.882+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div id="irc_mimg">
<a data-ved="0CAUQjRw" href="http://www.google.com.cy/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&docid=uhw5Nbkr1uXt5M&tbnid=Keq1PV9EWaSbNM:&ved=0CAUQjRw&url=http%3A%2F%2Fwestcongchurch.org%2Fsummer2012_youth%2F&ei=aTM0UpLwD8eZ0AXb9YGoAQ&psig=AFQjCNFUvZMVh89lwddj2gPBdLbvJsA8Ng&ust=1379238994804290" id="irc_mil" style="border: 0px none;"><img height="300" id="irc_mi" src="http://westcongchurch.org/wp-content/uploads/2012/06/cross_children.gif" style="margin-top: 47px;" width="203" /></a></div>
<br />
Δεν είναι αστεία πράγματα να ξέρεις πως ξημέρωσε η μέρα...<br />
σαν σήμερα του
Σταυρού πριν 7 χρόνια...<br />
που έλαχε σε σένα να πάρεις από τα χέρια μιας
μάνας το παιδί της...<br />
ότι είχε ειπωθεί όλες τις προηγούμενες μέρες
έκαναν φτερά...<br />
.............................................<br />
δεν
το παίρνουμε με το ζόρι επιλογή της ήταν να το δώσει<br />
κάνοντας την
μεγαλύτερη ίσως θυσία για μια καλύτερη ζωή για το μωρό της...<br />
αυτά και
άλλα πολλά<br />
...............................................<br />
<br />
έρχεται η ώρα όμως...και νυν εστί...<br />
<br />
Όσο
και να το προσπάθησα δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου...<br />
την
είχα στην αγκαλιά μου και φοβόμουν ότι οι χτύποι της καρδιάς μου θα την
τρομάξουν...<br />
<br />
Η μάνα ούτε ένα δάκρυ...προσπαθούσα να τη ψυχολογήσω...<br />
ήθελα να πω κάτι...αλλά τι;<br />
μην ανησυχείς θα την αγαπούμε!<br />
λέξεις...ασήμαντες...ανούσιες...<br />
Ασήμαντες μπροστά στο τεράστιο που συνέβαινε<br />
Ανούσιες μπροστά στην όντως ουσία της θυσίας<br />
..........................................<br />
<br />
δεν μπορώ να πω πόση ώρα πέρασε...<br />
για πόσο κράτησε αυτή η εκκωφαντική σιωπή...<br />
μα πρώτα μίλησε αυτή...<br />
<br />
- δε θέλω να κλάψω...τα δάκρυα στη χώρα μου είναι κακή τύχη...<br />
είναι κακό να κλαις για ένα ζωντανό άνθρωπο...<br />
και γω την δίνω για μια καλύτερη τύχη<br />
<br />
- στη δική μου τη χώρα της απάντησα <br />
όλες οι μεγάλες χαρές συνοδεύονται πάντα με δάκρυα<br />
.............................................................................................<br />
<br />
πριν από χρόνια είχα δει μια αφίσα με ένα τεράστιο Σταυρό<br />
και κάτω γραμμένα τα εξής<br />
"Αν θες να μάθεις την αγάπη δες τον Σταυρό!"<br />
εννοώντας φυσικά τη θυσιαστικη αγάπη του Χριστού!<br />
Η Αγάπη είναι θυσία είναι υπέρβαση!ΤΕΛΟΣ!<br />
Σήμερα γιορτάζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού<br />
μια μέρα σημαδιακή για μας και καθόλου τυχαία ... <br />
<br />
σαν αύριο πριν 7 χρόνια...έτσι ξεκίνησα <br />
χθες όταν έχοντας την στην αγκαλιά μου μου είπε...<br />
Νονά πες μου την ιστορία μου ...<br />
<br />
ΥΓ<br />
Να πω την αλήθεια μου αλλα ήρθα να γράψω<br />
αλλά για μια στιγμή ένιωσα και πάλι τη ζέστα της απάνω μου<br />
όταν πριν από λίγη ώρα φεύγοντας έτρεξε στην αγκαλιά μου<br />
να με χαιρετίσει και να παίξουμε το παιγνίδι μας...<br />
-ποιον αγαπώ πάνω από όλα σε όλο τον κόσμο (να τη ρωτάω ψιθυριστά στ αυτί)<br />
-ΕΜΕΝΑ!!! (να φωνάζει το πουλάκι μου) <br />
</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-91341360699912570252013-08-13T09:09:00.000+03:002013-09-14T12:51:49.584+03:00Σαν σήμερα...39 χρόνια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/Ri4PDOF_KxM/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/Ri4PDOF_KxM&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://youtube.googleapis.com/v/Ri4PDOF_KxM&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<br />
έσκυψα πάνω στο σώμα σου<br />
γη που με γέννησες<br />
τα χνάρια μου να βρω<br />
να οριοθετήσω τη ζωή μου<br />
...................<br />
ψαχούλεψα αποτυπώματα παλιά<br />
των πάππων και προπάππων μου<br />
και πιο πίσω ακόμα<br />
μα δικά μου δεν βρήκα πουθενά...<br />
..........................<br />
μια μέρα σαν κι αυτή θαρρώ<br />
ήταν η τελευταία...και τρέχοντας<br />
ξεχάστηκα έστω και το όνειρο<br />
μαζί μου να το πάρω...<br />
<br />
<br />
Είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι για μένα...εδώ που τα λέμε τα καλοκαίρια μου είχαν πάντα μια πικρή γεύση...Έχει ο Θεός όμως...να ξέρετε πως πολλές φορές μου κρατήσατε παρέα κάτι ατέλειωτα βράδια και ας μην είχα διάθεση να σχολιάσω.Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ.<br />
Ελπίζω πως περνάτε καλά και παίρνετε δυνάμεις...δεν χρειάζονται πολλά και είμαι σίγουρη πως το ξέρετε! Να έχουμε την υγεία μας πάνω από όλα...τους αγαπημένους μας...τους φίλους μας...ένα χαμόγελο...μια αγκαλιά...μια μπύρα στην υγεία σας...<br />
Έχουμε ακόμα καλοκαίρι μπροστά μας και η αλήθεια να λέγεται υπάρχει η θάλασσα...ένας έρωτας μεγάλος...Όταν έχω χρόνο (πάντα πολύ πρωινές ώρες)πηγαίνω να ξεπλύνω τις σκόνες μου...μέσα έξω...θα ήθελα να ήταν εδώ...(στην κατεχόμενη πόλη μου την Αμμόχωστο)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGgW7iTq6NzBAFsI-6mOOkRZHpoklHW152kd_OxVNhw40bSg3sEugZndrSBDK7DJZPMiFLl2a3onMXq1Y-LfyRlSObKf6-_Ja3REI6CnyIzc1rFNkFvFsYdDMur9tHmtWXwZJVB0IVtGvs/s1600/1005445_504436789634661_827743034_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGgW7iTq6NzBAFsI-6mOOkRZHpoklHW152kd_OxVNhw40bSg3sEugZndrSBDK7DJZPMiFLl2a3onMXq1Y-LfyRlSObKf6-_Ja3REI6CnyIzc1rFNkFvFsYdDMur9tHmtWXwZJVB0IVtGvs/s320/1005445_504436789634661_827743034_n.jpg" width="320" /></a><br />
ναι εκεί αριστερά κάτω από τα λουλούδια...μα δεν είναι...<br />
Τότε ώρες ατέλειωτες...καθημερινά 8-5 ...κόντευα να βγάλω λέπια!<br />
Τι παράξενο αλήθεια...14 χρόνια μόνο όλα τα υπόλοιπα αλλού...μα τίποτα σαν το εκεί...<br />
Πολλές φορές παρηγοριέμαι...σκέφτομαι...δεν μπορεί λίγη από την αλμύρα της θα υπάρχει κι εδώ! Χαιρετώ και φιλώ σας όλους<br />
και τον κάθε ένα ξεχωριστά!<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-45811908328115058062013-05-13T13:46:00.000+03:002013-08-13T09:08:23.049+03:00Υπάρχει ακόμα ελπίδα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>«Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας...<br />
<br />
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό
και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που
μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους
βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των
μαθητών και της νέας γενιάς.<br />
<br />
Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου, μέσα στην εξεταστική περίοδο
και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον
μου,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.<br />
<br />
Τι λέτε;;;;; Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;<br />
<br />
Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.<br />
<br />
- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;<br />
<br />
- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;<br />
<br />
- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για
530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν
–όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον
πάγκο του παζαριού;;;;;<br />
<br />
- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;<br />
<br />
- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν
και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε
απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;<br />
<br />
- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;<br />
<br />
- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;<br />
<br />
- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;<br />
<br />
- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;<br />
<br />
- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;<br />
<br />
- Ποιος οδήγησε 4.000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;<br />
<br />
- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;<br />
<br />
Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;<br />
<br />
Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.<br />
<br />
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;<br />
<br />
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς
ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας
τροπολογία-;<br />
<br />
Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης;<br />
<br />
Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;<br />
<br />
Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου, σ όλη τη χώρα.<br />
<br />
Δάσκαλοι μου, έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ
ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε
πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.<br />
<br />
Όποια υποχώρηση και να κάνετε, όποια νίκη της κυβέρνησης, θα μου
στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι, να ελπίζω, να
αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.<br />
<br />
Στους γονείς, τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:<br />
<br />
Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;<br />
<br />
Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;<br />
<br />
Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;<br />
<br />
Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα;<br />
<br />
Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;<br />
<br />
Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;<br />
<br />
Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;<br />
<br />
Από αύριο κιόλας, καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς
για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι, ένα σύνθημα:
«εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»<br />
<br />
Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .<br />
<br />
Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας,το γέλιο των παιδιών σας.<br />
<br />
ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο
επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς
μου...» </i><br />
<br />
<i>στο άρθρο που το βρήκα εδώ: <span style="color: red;">Axortagos.gr</span> επισυνάπτεται κι το δελτίο προόδου του Κωνσταντίνου<br />όχι ότι θα μείωνε τη σημασία της επιστολής αν δε ήταν άριστος αλλα έχει δίκιο να λέει ότι θα λένε το κοντό και το μακρύ τους!<br /><br />Εγώ δεν έχω να συμπληρώσω τίποτε άλλο...<br />την ευχή μας να έχει! </i></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-11822134759409831462013-05-08T22:16:00.002+03:002013-08-13T08:00:35.959+03:00Αβύθιστη...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τελικά είναι σημαδιακή αυτή η ημερομηνία στη ζωή μου!<br />
(http://oneirouodos.blogspot.com/2012/05/8.html#comment-form)<br />
<br />
Κερδίσαμε σήμερα μια μάχη...<br />
όχι τον πόλεμο αλλα κάθε νίκη αξίζει να τη γιορτάζεις!<br />
<br />
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος και αφού Ανέστη τα πάντα είναι μπορετά κατορθωτά ...<br />
<br />
Χρονια πολλά στους αγαπημένους μου<br />
στους αγαπημένους σας...<br />
σε όσους γιορτάζουν...<br />
να είναι καλά πάντα με υγεία!<br />
<br />
Πάω να μας χαρίσω ένα τραγούδι...<br />
ε βεβαια και σε σας αφιερωμένο...η χαρά αξίζει να μοιράζετε...<br />
<br />
........................................................... <br />
<div class="comment-text" dir="ltr">
Θα κοιμηθώ απόψε με το χειμώνα<br />
κ' ίσως ξυπνήσω με την άνοιξη αγκαλιά<br />
............................................................<br />
<br />
https://www.youtube.com/watch?v=YrHfeFpy1Ww<br />
<br />
<br />
<br />
<span id="goog_1956805099"></span><span id="goog_1956805100"></span> </div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-47492566589748313762013-04-29T01:55:00.000+03:002013-05-08T19:40:31.724+03:00Η Συνάντηση...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/bFGgjJNx69k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός...<br />
<br />
και αφού έρχεται ας προετοιμαστούμε να Τον υποδεχθούμε...<br />
περιμένει αυτή την συνάντηση από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου...<br />
<br />
Εύχομαι σε όλους και στον κάθε ένα ξεχωριστά<br />
καλή προετοιμασία για Την συνάντηση...<br />
όπως θέλει και όπου θέλει...<br />
γι Αυτόν δεν έχει σημασία φτάνει να θελήσουμε!</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-36032810745852659352013-04-10T01:21:00.000+03:002013-05-08T21:50:01.486+03:00Στο Γιάννη που δεν γνώρισα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
...κι "ακούστηκε" ο πόνος υπόκωφα<br />
έρποντας θαρρείς από τα έγκατα της γης<br />
λυγαν τα δέντρα<br />
κρύβεται ο ήλιος<br />
γονατίζει το εντός του κάθε ενός<br />
ακόμα κι αυτός ο μισητός λουφάζει<br />
...............................<br />
ο πόνος της μάνας που χάνει το παιδί της<br />
δεν έχει απέναντι...<br />
δεν υπάρχει συγκρίσιμο απέναντι<br />
........................................<br />
ένας πόνος βουβός απλώνεται παντού<br />
ποτίζει τους τοίχους του Νοσοκομείου<br />
περνα από τις χαραμάδες...<br />
κι ο άνεμος ξεσηκώνεται...<br />
...............................<br />
ποσο έχει ο μήνας;<br />
ρωτά η Mάνα ...<br />
.................................<br />
ένα μανιασμένος αέρας και μια σκοτοδίνη απλώνεται<br />
ούτε πως είναι Απρίλης...10 του Απρίλη...<br />
..........................................<br />
καταγράφτηκε πια στο μέσα της Μάνας <br />
πως ο Απρίλης είναι μηνας σκοτεινός!<br />
...........................................<br />
<br />
οι γνωριμίες που γίνονται μέσα στα Νοσοκομεία<br />
είναι εκτος χρόνου ...γιατί ο χρόνος εκεί μέσα μετρα αλλιώς...<br />
έχω αρκετές τέτοιες να μετρήσω στην πορεία της ζωής μου...<br />
πολλές από αυτές κράτησαν μέχρι τα τώρα<br />
και άλλες καινούργιες προσθέτονται...<br />
Το Γιάννη δεν τον γνώρισα...γνώρισα όλους τους άλλους και τους αγάπησα...<br />
μια οικογένεια πολύ δεμένη<br />
Η Μάνα μαζί μας στο ίδιο δωμάτιο και ο Γιάννης πάλευε στον αποκάτω όροφο...<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-18718414497435231942013-03-25T07:43:00.000+02:002013-04-10T01:11:18.304+03:00ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Απο τον Αλκινοο Ιωαννιδη</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> Δεν
θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους
σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να
τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς,
και συγχωρήστε με:<br /> <br /> Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια.
Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε,
αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα
ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε.
Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.<br /> <br /> Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε
μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε
μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων
ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί
αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την
αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε,
προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να
κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα
σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
</h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Γίναμε
αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο
συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε
γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς
ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται
αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα
απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά
στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο,
ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι
μας.<br /> <br /> Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να
σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε
άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού
στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να
σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να
παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν
άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα
Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;<br /> <br />
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον
έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ
γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το
παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία.
Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και
ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε
ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε.
Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος,
προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που
έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην
άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το
τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Πέρασε
ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε
τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή
μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα
χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.<br /> <br /> Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!<br /> <br />
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι
του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο
Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας
Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι
ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της.
Εμείς, πού επιστρέφουμε;<br /> <br /> Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ,
έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι
τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια
που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς
Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Μπορούμε
σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί,
ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να
προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε,
πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό,
μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν
όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν
εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.<br /> <br /> Μείναμε σε
σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά
και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν
γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα
μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον
βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που
έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη
σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις
θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν
καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο
Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα!<br /> <br />
Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου
τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν
κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν
να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο
στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του
Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους
«πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα».
Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα
είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
</h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Όταν
κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις
επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για
την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη
μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...<br /> <br />
Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια
επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει
μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από
ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει
καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο,
ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που
αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους
βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».<br /> <br /> Το «Όχι» της
Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν
να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς,
κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε
περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει
νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια
στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται
και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το
γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί
λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα
μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να
θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας
προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> </span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Αυτό
το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη
δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό
περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των
συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν
σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω
σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα,
να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της
Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις,
να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι
όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την
Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί
τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην
ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και
με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.<br /> <br /> Δυστυχώς, δεν
ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από
ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους
βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο
νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και
σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς
λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι”
καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες
μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν
θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.<br /> <br />
Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε
ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως
νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι
πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα
κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν.
Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα
κατακτημένοι υπήρξαμε.</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">Θα
τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε.
Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον
καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε:
το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το
κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα
μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.</span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> </span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> </span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"> </span></span></h5>
</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-50589524390890941732013-03-18T11:46:00.001+02:002013-03-25T07:32:57.328+02:00Αθήνα calling!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Ελενα
μου,</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">δεν
ξέρω τι να πω.</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Παρακολουθώ
σοκαρισμένη από χθες τα γεγονότα στην
Κύπρο.</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Σε
σκέφτομαι πολύ!</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Κοριτσάκι
μου, αν χρειάζεσαι κάτι, εσύ και η
οικογένεια σου μη ντραπείς!</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Θέλω
να με νιώθεις σαν οικογένεια εδώ.</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Οι
φίλοι δεν είναι μόνο για τα ευχάριστα.</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Είναι
κυρίως για τα δύσκολα.</span></span></b><br />
<b>
</b><b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Γράψε
μου μια γραμμή έστω πως είσαι καλά!</span></span></b><br />
<b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Σε
φιλώ πολύ</span></span></b><br />
<br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">αυτό το mail βρήκα χθες στο μαραφέτι μου...από τη serenata...</span></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">προχθές ένα άλλο από το φίλο homemate<span style="font-size: medium;"> </span>και τη <span style="font-size: medium;">Δώρα</span> του!<br />Αυτά είναι τα ωραία ...τα μεγάλα...και μόνο για αυτά είναι ο Άνθρωπος...</span></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">για την Αγάπη! Γιατί τι μεγαλύτερο και σπουδαιότερο<span style="font-size: medium;">;</span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">Τελευταία πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν εδώ μέσα<br />που στενοχώρησαν πολλούς...</span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη και όταν θίγετ<span style="font-size: medium;">αι</span> ο εγωισμός μας θυμώνουμε...άλλα πάντα το αποτέλεσμα είναι ένα...<br />κανένας δεν κερδίζει τίποτα!<br /><br /><b>Αρχή
της Σαρακοστής σήμερα...50 μέρες πριν από το Πάσχα...</b></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<b><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">πριν από την
Ανάσταση...η Ανάσταση του κάθε ενός είναι μέσα
του...θρονιασμένη...περιμένοντας...<br /><br />Εύχομαι σε όλους και στον κάθε ένα χωριστά<br />να βρεθεί ενώπιον του θρόνου!</span></span></span></span></span></span></span></span></span></b><br />
<br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">ζητώ συγγνώμη αν κάποιον έχω στεναχωρέσει με την παρουσία μου </span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;">η κυριότερα με την απουσία μου<br />ήταν μια συνειδητή επιλογή και όχι τόσο εύκολη πολλές φορές!</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">δεν το είχα στην σκέψη μου να κάνω ανάρτηση<br />αλλά αυτά τα mails με συγκίνησαν πραγματικά<br />και μου θύμισαν πως υπάρχει τόση αγάπη γύρο μας<br />και πρωτίστως μέσα μας...ας την πολλαπλασιάσουμε...</span></span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">αυτός είναι ο προορισμός μας και μόνο αυτός! </span></span></span><br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">φιλώ σας!</span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Arial Narrow, sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></span> </span></span></span></span></span></span> </div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-49901800851141708872013-03-14T00:16:00.001+02:002013-03-18T10:56:55.660+02:00Των Αθανάτων...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: blue;"><b>14/3/57 </b></span><br />
<span style="color: blue;"><b>12:02</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b>Τούτη την ώρα ακριβώς οι εγγλέζοι<br />περνούσαν τη θηλιά Στον Ευαγόρα...</b></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><b>Ήταν μονο 19 αλλα έγραφε έτσι...<br />Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια/</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b>να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά./</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b>Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα/ </b></span><br />
<span style="color: blue;"><b>μέσ’ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές…»<br /> </b></span><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/-kDjQwgmENE?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-4845258790003122722013-02-21T21:40:00.000+02:002013-03-13T23:46:01.771+02:00Αυτή η γερμανία θα σώσει την Ευρώπη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div style="background: ghostwhite; line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της </span></b></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<b>
</b>
<br />
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Στη συνέχεια 82 παιδιά</span></b></div>
</div>
<b>
</b>
<br />
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου </span></b></div>
</div>
<b>
</b>
<br />
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής </span></b></div>
</div>
<b>
</b>
<br />
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">σε αυτά τα παιδιά.</span></b><br />
<div>
<div>
<div style="background: ghostwhite; line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά </span></b></div>
</div>
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του. Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα </span></b></div>
</div>
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα </span></b></div>
</div>
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">στο Lidice. Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια </span></b></div>
</div>
<div>
<div style="line-height: 19.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10.5pt;">υπενθύμιση της σφαγής. Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους.</span></b></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_CeZXR0N7Q9oiLgZfKc_LWVV6m_kXTxo1F7GrW0SUywFj-8mCy7Vau-Nos53W9ahBJydLhKgnBvWdCatbgmGr4N4_Xh23zu4EHm4ufNkc8Q9cD6niHOKZ1gsr_sWUxAfykad1ZYQ9Z2kF/s1600/Lidice-paidia-dinfo-2-150x150.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_CeZXR0N7Q9oiLgZfKc_LWVV6m_kXTxo1F7GrW0SUywFj-8mCy7Vau-Nos53W9ahBJydLhKgnBvWdCatbgmGr4N4_Xh23zu4EHm4ufNkc8Q9cD6niHOKZ1gsr_sWUxAfykad1ZYQ9Z2kF/s320/Lidice-paidia-dinfo-2-150x150.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixpTigMvnO3K7zXSUTvnG3aKSt0_IGnCMhpwS1YMBD-qIVs1tCEP5EZX2WfzRYZVy8taB5631lBTMTtsp9TZ6fEFhAihBlSTupzZ5qihTs0ioNGqxUD6tj9PITBhyphenhyphenplW7tmJjLgyuKstO0/s1600/Lidice-paidia-dinfo-1-150x150.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixpTigMvnO3K7zXSUTvnG3aKSt0_IGnCMhpwS1YMBD-qIVs1tCEP5EZX2WfzRYZVy8taB5631lBTMTtsp9TZ6fEFhAihBlSTupzZ5qihTs0ioNGqxUD6tj9PITBhyphenhyphenplW7tmJjLgyuKstO0/s320/Lidice-paidia-dinfo-1-150x150.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXFV2Vm6To0nS83pbn3GyFtU1t1RautnR_50KJpE3K8HBZstPdi6gYP8nXfaqp8qR3ddPlMgZq1qYT7cRsgKKnqLpWb4Wd-41qcXmcVeT8BQ_oYqT1AeAH1f2vqDtXnyd_TkTvGxJhCtAe/s1600/Lidice-paidia-dinfo-15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXFV2Vm6To0nS83pbn3GyFtU1t1RautnR_50KJpE3K8HBZstPdi6gYP8nXfaqp8qR3ddPlMgZq1qYT7cRsgKKnqLpWb4Wd-41qcXmcVeT8BQ_oYqT1AeAH1f2vqDtXnyd_TkTvGxJhCtAe/s320/Lidice-paidia-dinfo-15.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
Υπάρχει όλο το ιστορικό στο άρθρο του dinfo.gr αλλα<br />
δε με αφορά για τον απλούστερο λόγο πως<br />
<b><span style="color: red;">ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ ΡΕEEEEE ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ.ΤΕΛΟΣ.</span></b><br />
<br />
για περισσότερα εδώ:difno,gr<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: blue;">Aύριο βραδυ(Παρασκευή) ελάτε να Τραμπαλιστούμε και να ξεχαστούμε για λίγο με την αγαπημένη μας γιαγιά Αντιγόνη<br />9-11 στο spirtowebradio.com<br />Είπαμε ραδιόφωνο σαν τον παλιό καλό καιρό!!!!</span></b><br />
<br />
<b><span style="background-color: blue;"></span></b><b><span style="background-color: blue;"></span></b><b><span style="background-color: blue;"><br /></span></b><b><span style="background-color: blue;"></span></b></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-30188573932413099042013-01-10T00:52:00.000+02:002013-02-21T20:38:01.042+02:00Έλα!!!!δεν ακούω λέμε!!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgINu7LwWxvMDW3LsIZZEDvectIAorRM0LYozD68NNBQxvz2-yNJJmPeRmeOTtOrSUSTkl3anekvmNcuYS5TFv1GK5TZDPhEgSNe1RqK4sk4OL4-q75Y55onSeiIpQUwsSle74-jMiCtmr4/s1600/trampales+final.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgINu7LwWxvMDW3LsIZZEDvectIAorRM0LYozD68NNBQxvz2-yNJJmPeRmeOTtOrSUSTkl3anekvmNcuYS5TFv1GK5TZDPhEgSNe1RqK4sk4OL4-q75Y55onSeiIpQUwsSle74-jMiCtmr4/s400/trampales+final.jpg" width="267" /></a></div>
<br />
Τώρα θα μου πείτε και με το δίκιο σας<br />
το έκλεισες μάνα μου ή δεν το έκλεισες;<br />
το έκλεισα αγαπημένοι μου το έκλεισα αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο;... <br />
"ΤΡΑΜΠΑΛΕΣ"!!!!<br />
Ακούτε;<br />
Ακούω να λέτε!!!<br />
ΤΡΑΜΠΑΛΕΣ!!!!!<br />
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΡΑΜΠΑΛΙΖΕΤΑΙ;<br />
Βαγγελίστρα μου!!!!!!!!!!!<br />
η τρελόγρια!!!!ΧΑ!ΧΑ! βρε τι θα ακούσουμε ακόμα!!!!<br />
Είναι να μη γίνει ανάρτηση αυτό; όχι πείτε!<br />
Εδώ που τα λέμε αυτή η γυναίκα είναι γεννημένη για να ξαφνιάζει άλλοτε καλά...<br />
ε βέβαια κι άλλοτε όχι και τόσο καλά...ε! δεν είναι και καμιά Αγία μην τρελαθούμε τώρα<br />
μη σας ξεγελά αυτό το γιαγιά!!!!ΧΑ!ΧΑ!!!!<br />
ένας γνωρίζει κι αυτός ο καημένος πως να το ομολογήσει<br />
ο... αγοόρι μουυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!<br />
εδώ που τα λέμε όμως (αναγκάζομαι να το ξαναπώ)<br />
ποιος μπορεί να αντισταθεί σ αυτή την πρόκληση\πρόσκληση<br />
μέρες δύσκολες...κρύες...είμαι σίγουρη πως η τρελόγρια<br />
κάτι έβαλε στο μυαλό της...και σας το εγγυώμαι είναι να μη βάλει στόχο...<br />
και αφού έβαλε; ΤΕΛΟΣ!<br />
Μην το σκεφτείτε καθόλου ελάτε να τραμπαλιστούμε (Coulaaaa υπάρχει τέτοια λέξη;)<br />
...και ο Θεός βοηθός!<br />
<br />
A! και να μην ξεχάσω<br />
τα τραμπαλισματα<br />
κάθε Παρασκευή 9 - 11 (αν αντέξετε!!!!)<br />
στο<span style="color: red;"> http://spirtowebradio.com/radio/</span><br />
περισσότερες πληροφορίες πάτε κοντά της...<br />
εγώ δεν ξέρω τέτοια! </div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-66622310251734533052013-01-01T05:40:00.000+02:002013-01-09T20:57:57.291+02:00 Tέλος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΧΑ! πιασαρικος τίτλος!<br />
Μα αγαπημένοι μου ουσιαστικά τέλος δεν υπάρχει.<br />
Τίποτα δεν τελειώνει ποτέ...η ίδια η ζωή δεν τελειώνει...<br />
ότι είπαμε...ότι κάναμε...όσους γνωρίσαμε...όσους αγαπήσαμε και βάλαμε στη ζωή μας...<br />
με όσους τελειώσαμε και δεν είναι πια στη ζωή μας...τίποτα και ποτέ δεν τελειώνει...<br />
σκεφτείτε το αν θέλετε...<br />
πάντα κάτι μένει...ίσως μικρό ίσως μεγάλο ίσως ένα μόριο μόνο αλλά μένει...<br />
όλα αυτά κάνουν αυτό που είμαστε...κτίζοντας λεπτό με λεπτό μέρα με τη μέρα <br />
χρόνο με το χρόνο τον εαυτό μας.<br />
Τελειώνει ένας χρόνος ξεκινά ένας άλλος!Τι τελειώνει τι ξεκινά άραγε...<br />
χθες ήταν Δευτέρα σήμερα είναι Τρίτη όπως και την περασμένη βδομάδα...<br />
<br />
σκεφτόμουν...πως τελικά είμαι ένας άνθρωπος εσωστρεφής...<br />
ένα άνθρωπος που εύκολα δεν μοιράζεται τα μέσα του...<br />
έκανα μια βόλτα στο blog μου...στην οδό των ονείρων...<br />
δεν είχε να κάνει τίποτα με όνειρα...όνειρα δικά μου...<br />
ούτε καν το ονομάτισα εγώ!!!!<br />
Όχι δεν κάνω απολογισμό...δε λέω τελειώνει κάτι...<br />
είπαμε Τέλος δεν υπάρχει!Ούτε και το ποτέ άλλωστε...<br />
θα είναι εδώ...να μπαινοβγαίνω...να μπαινοβγαίνετε...<br />
θα είμαι εδώ...να περνώ από εσάς να σας βλέπω και να με βλέπετε...<br />
μα δε θα έχω το άγχος...τι να γράψω...<br />
για να γράφεις πρέπει κάτι να έχει να πεις...και γω δεν έχω!<br />
Το να γράφεις είναι χάρισμα...γράφοντας δίνεις κομμάτια του εαυτού σου...<br />
και γω δεν το χω...το χάρισμα...<br />
ίσως γι αυτό και με κουράζει...με αγχώνει...<br />
τι να πω...τι να γράψω...<br />
<br />
πολλά έγραψα...όπου να ναι ξημερώνει...<br />
μια νέα μέρα...ενός νέου κύκλου...<br />
μια καινούργια χρονιά...<br />
ευλογημένη να είναι για όλους μας...<br />
φιλώ σας...<br />
<br />
ΥΓ<br />
ήθελα να σας αφιερώσω ένα τραγούδι<br />
κάτι όμορφο...ένα χαρούμενο τραγούδι<br />
λίγο η κούραση...λίγο η γρίπη που με παιδεύει <br />
εδώ και λίγες μέρες δε με αφήνουν να σκεφτώ<br />
να με συχωρέσετε...<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-71193417505561288432012-12-23T20:42:00.000+02:002013-08-09T17:30:54.446+03:00σαν σήμερα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx5tPrqE95IXxfRvTn9kHyuzX8IGUJdrl_htQSs8XwVgoDK-dzSSyD4pukLVjF1OcUKXQ_tSEvP9vugihfEpNpyplUFDnGoGokunGIA9Mshxyr87YKygBGp_BXTlTAcgAobSxRw008_Ytm/s1600/fotos+005+(2).JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx5tPrqE95IXxfRvTn9kHyuzX8IGUJdrl_htQSs8XwVgoDK-dzSSyD4pukLVjF1OcUKXQ_tSEvP9vugihfEpNpyplUFDnGoGokunGIA9Mshxyr87YKygBGp_BXTlTAcgAobSxRw008_Ytm/s320/fotos+005+(2).JPG" width="240" /></a></div>
Στόλισα και γω...<br />
και μη φανταστείτε ότι απλά βρήκα ένα δεντράκι και το έβαλα εκεί...<br />
αυτό είναι ένα δενδράκι αλλιώτικο για μένα...<br />
φτιάχτηκε με αγάπη και ταξίδεψε πολλά χιλιόμετρα για να με ανταμώσει...<br />
και για αυτό σήμερα που κλείνει ένας χρόνος από την πρώτη ανάρτηση αυτού του blog<br />
σκέφτηκα πως είναι ότι καλύτερο για στολίδι...<br />
γιατί αγαπημένοι μου καλύτερο στολίδι από την αγάπη δεν υπάρχει.<br />
Ότι κι αν κάνουμε στη ζωή μας αν δεν γίνετε με αγάπη είναι είναι σαν να μην έγινε .<br />
Ο Απόστολος Παύλος στον υπέροχο Ύμνο της αγάπης<br />
μας λέει... <br />
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, <br />
αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον...<br />
Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς μόνον με την αγάπη μπορούμε να προχωρήσουμε...<br />
και γω θέλω να σταθώ στην αγάπη που πήρα από όλους εσάς και να σας ευχαριστήσω<br />
για όσα μοιραστήκαμε για όσα κερδίσαμε <br />
για όσα μάθαμε για όσα ανταλλάξαμε<br />
για όσα δώσαμε για όσα πήραμε<br />
σας ευχαριστώ.<br />
Σας ευχαριστώ όλους και τον κάθε ένα ξεχωριστά<br />
και σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ότι καλύτερο<br />
να βρούμε και να ανταμώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.<br />
Να έχουμε υγεία και χαρά!<br />
Χριστός Ετέχθη...για ένα και μοναδικό λόγο... να συναντήσει<br />
τον κάθε ένα από εμάς προσωπικά!</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-35677042758768531482012-12-09T00:17:00.000+02:002012-12-23T20:30:04.297+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<img alt="" class="fancybox-image" height="239" src="http://soapmania.ucoz.com/_ph/11/813892897.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
αυτή η τρυπα που λέγαμε...με έχει στοιχειώσει...<br />
τελικά ποσα πράγματα "ασήμαντα" γίνονται σημαντικά...<br />
<br />
μια τρυπα από καύτρα στο νάιλον που σκεπάζει το τραπέζι...<br />
ποσα "ασήμαντα" χτίζουν τη ζωή μας...<br />
<br />
πήγα στο μπάνιο<br />
κοίταξα τη γυάλα με τα σαπουνάκια ασυναίσθητα...<br />
μια συνήθεια που κρατα 26 τόσα χρονια..<br />
σκόρπια μικροπράγματα στο σπίτι...<br />
αόρατα από τους άλλους...<br />
έτσι για να τα χαϊδεύω με τα ματια περνώντας από δίπλα....<br />
πως έγινε ούτε το κατάλαβα...<br />
μια λάθος κίνηση και έγινε χίλια κομμάτια...<br />
γυαλιά...σαπουνάκια σκόρπισαν παντού<br />
<br />
χρόνο δεν είχα...έπρεπε να μαζέψω τα γυαλιά...<br />
κι όμως κάθισα ώρα πολλή και χάζευα...<br />
τα έπαιρνα στα χερια μου ένα ένα...<br />
σχήματα πολλά και χρώματα...<br />
το καφέ αρκουδάκι...το ροζ κοχύλι...η κόκκινη καρδούλα...<br />
καρδούλα μου...<br />
τα περισσότερα έχουν χάσει το άρωμα τους...<br />
<br />
26 χρονια...<br />
κι όμως αν κλείσω τα ματια η μυρωδιά του κάθε ενός είναι εκεί...<br />
<br />
ΤΕΛΟΣ! τι τα θέλω τα σαπούνια;<br />
θα τα κάνω δώρο στη μικρή μας...<br />
τα ζαχαρώνει από καιρό!ΧΑ!<br />
<br />
Εσύ είσαι μέσα μου...είσαι κομμάτι του τι είμαι...<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Η φωτογραφία είναι από εδώ: </span><br />
<span style="font-size: x-small;">http://soapmania.ucoz.com/photo/ </span><br />
<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-58146549095668905122012-12-06T03:49:00.000+02:002012-12-08T23:31:53.654+02:00Η Τριανταφυλλιά μου!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqe39nVrhZAenOpO3Ugl80J2KXTSNX-DG3xl6_5bMJrcYOz6EZzAAwVdLthHl9L5PHlmBD8flVgGW_j0BmyZ_aGna70AGKuE3Uo__o8h9XenIj2qJdRqds5Fw4f005bcCOECsy1HQCNte7/s320/fotos+003.JPG" width="320" /></div>
<br />
<br />
Ξεκίνησε από την παγωμένη Ουγγαρία αλλά τη ζεστή καρδιά της Ginger...<br />
έκανε μεγάλο ταξίδι η μικρούλα μου αλλά επιτέλους έφτασε!<br />
Αμέσως τη βάλαμε στα βελούδα...<br />
όχι για να την κακομάθουμε αλλά για να την υποδεχθούμε με τιμή<br />
όπως αξίζει στην αγάπη...<br />
<br />
Του Αγίου Νικολάου σήμερα Χρόνια πολλά σε όλους<br />
και ιδιαίτερα στους εορτάζοντες!<br />
... και αφού ψάχναμε όνομα για το κοριτσάκι μας<br />
θα την ονομάσουμε Τριανταφυλλιά...κλείνοντας έτσι όμορφα ένα <br />
παλιό λογαριασμό.<br />
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει ο Άγιος Νικόλαος με το Τριανταφυλλιά...<br />
ε αυτή είναι μια άλλη Ιστορία!ΧΑ!<br />
<br />
Λόγο της ημέρας η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο Νίκο μου<br />
που είχα αγαπήσει πολύ πριν τον γνωρίσω<br />
μα όταν για πρώτη φορά τον συνάντησα τον λάτρεψα!!!!!<br />
Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι ευτυχισμένος<br />
να είναι γερός δυνατός σαν τα ψηλά βουνά<br />
όλα του τα όνειρα εις πείσμα των καιρών<br />
να ξεχυθούν να συναντήσουν τη ζωή του.<br />
<br />
ΥΓ<br />
Ginger μου ευχαριστώ σε...<br />
A! και κάτι άλλο...η δική μου είναι η ομορφότερη!ΤΕΛΟΣ! <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-21212205714534435562012-11-30T00:32:00.000+02:002012-12-06T02:32:32.211+02:00άντε καλά δε θα γράψω...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg55JOEjPfc2VMTo2QH_6okoFvpzFG6beKQ8SeB7XWVCA4feCWIZDmYiHzz41i27ToSaHhamDkDyjLu3UMQnig5MHOQ_qnj2mgGF-h_QjgBvin617vJOmzeX44uJdEGoFrAZuWx_zCAJLEw/s1600/IMG_2803.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg55JOEjPfc2VMTo2QH_6okoFvpzFG6beKQ8SeB7XWVCA4feCWIZDmYiHzz41i27ToSaHhamDkDyjLu3UMQnig5MHOQ_qnj2mgGF-h_QjgBvin617vJOmzeX44uJdEGoFrAZuWx_zCAJLEw/s320/IMG_2803.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
μου ζήτησε να μη γράψω!!!!ΧΑ!<br />
μας έχει βαρεθεί ο κόσμος λέει!ΧΑ!<br />
καλά όλοι έχουν γράψει εγώ θα έμενα πίσω...<br />
ο τελευταίος μουντζούρης...<br />
τι μας λες καλέ!!!!<br />
<br />
άντε καλά δε θα γράψω...<br />
<br />
A! μισό...να κάνω μια παρουσίαση τότε !<br />
E! δε θα μου απαγορεύσει να παρουσιάζω δικά μου πράγματα!!!!ΧΑ!<br />
<br />
Είσαι έξυπνη μαντάμ...μα εγώ εξυπνότερη!!!!ΧΑ!<br />
και κάνω και υπακοή...γιατί εγώ είμαι πολύ της υπακοής<br />
<br />
<br />
Λοιπόν θα σας παρουσιάσω την Αντριάννα.<br />
<br />
Η Αντριάννα γεννήθηκε μια μέρα στο εργαστήριο του φίλου Φώτου Δημητρίου.<br />
Ο Φώτος είναι ένας από τους σπουδαιότερους Κύπριους γλύπτες.<br />
Ένας μεγάλος καλλιτέχνης και ταπεινός άνθρωπος...<br />
τελικά όλοι οι μεγάλοι είναι ταπεινοί.<br />
Να φανταστείτε πως κάποτε κάποτε μου επιτρέπει<br />
να επεμβαίνω στα έργα του εν λευκό (καλά μη φανταστείτε...2-3-4 φορές!)<br />
Αυτό για μένα δείχνει ένα άνθρωπο σίγουρο...ακοπλεξαριστο...<br />
εύκολα δε δέχεται κάποιος να κάνουν επέμβαση στα έργα του<br />
καλά γράφω ότι θέλω...δεν έχει ιδέα από Blog! <br />
έχει μια σελίδα http://www.photosdemetriou.com/workshop.php<br />
έχει fb και μπαινοβγαίνουν οι κόρες του (ου ρε!!!...αυτό μου το έχει μάθει η Coula...<br />
βέβαια σαν φιλόλογος μου εμπλουτίζει το λεξιλόγιο!!ΧΑ!)<br />
Είδα λοιπόν αυτή τη μορφή...και του ζήτησα να δουλέψω πάνω με μέταλλο...<br />
μόλις είχα διάβαση τους Αύγουστους<br />
(ναι ναι πολύ πριν από σας...όταν ακόμα ήταν ένα ταπεινό mail)<br />
και έτσι δε χρειάστηκε καν να το αγοράσω...<br />
ε μα...είναι καιροί τώρα για πετάματα; <br />
<br />
Η Αντριάννα ήταν συνεχώς μες το μυαλό μου...<br />
την είχα αγαπήσει...πονέσει...καταλάβει...<br />
αγάπησα και τη Μαρουσώ για ότι ήταν...για ότι έδωσε στην Αντριάννα...<br />
μια σχέση ζωής και όχι απλά μια φιλία...<br />
Η Μαρουσώ της...ένα σάλι απλωμένο πάντα να τη σκεπάζει...<br />
μια αγκαλιά ανοιχτή να κουρνιάζει όποτε χρειαζόταν...<br />
<br />
Έτσι η μορφή πήρε όνομα...<br />
Αντριάννα-το κορίτσι της Αίγινας με το σάλι απλωμένο στους ώμους...<br />
<br />
<br />
Το κομμάτι ανήκει στη προσωπική συλλογή της Κυρίας Αντιγόνης-Καρμέλας Σωρρου!<br />
<br />
αγόριιιιιιιιιιιιιιιι μουυυυυυυυυυυυ <br />
κοίτα να σου τα γράψει αυτά στη διαθήκη γιατί θα πάρουν αξία μεγάλη!!!<br />
E να σου μείνει και κάτι...μην την φας τζάμπα στη μούρη!<br />
προς τι ο γέλωτας αγόρι μου; Είδες εσύ κανένα βιβλίο<br />
να γίνει 1 γλυπτό 2 πίνακες μια τούρτα πριν καν κυκλοφορήσει;για πες!!!!<br />
καλά η τούρτα στη διαθήκη δεν μπαίνει αλλά το σπιρτόκουτο την έκανε τέλεια!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZ0YRoSp6izOucjb2x3ONS_tZUl_qQoFnt5uF2JpNcpYGnuo68bjDmZYYgn_2saJ1OXcM6VwBzdBkmRJKvFEnt0_uGa5dw9QKlVmiCCXYNS14Ih0Vzk7qHR9uy_o3gwsgFezxf4npuz5y/s1600/IMG_2806.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZ0YRoSp6izOucjb2x3ONS_tZUl_qQoFnt5uF2JpNcpYGnuo68bjDmZYYgn_2saJ1OXcM6VwBzdBkmRJKvFEnt0_uGa5dw9QKlVmiCCXYNS14Ih0Vzk7qHR9uy_o3gwsgFezxf4npuz5y/s320/IMG_2806.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-17196436848759350762012-11-08T00:23:00.000+02:002014-06-21T22:20:06.512+03:00Οι Αύγουστοι της...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimQLdC51CxO2qZ7ehNqgYP9ynDIX4_XGlMvuMBxO4bFxkJ7OFi9BdqXsCvIB2LFc-IUVyoSSe8FzUBH9thwWOY18niegopPFmUSDIa4RTg3enZzIzpFX01AX7Iv_Lk5CrHpi26Ounum8IN/s1600/SL385683.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimQLdC51CxO2qZ7ehNqgYP9ynDIX4_XGlMvuMBxO4bFxkJ7OFi9BdqXsCvIB2LFc-IUVyoSSe8FzUBH9thwWOY18niegopPFmUSDIa4RTg3enZzIzpFX01AX7Iv_Lk5CrHpi26Ounum8IN/s320/SL385683.JPG" height="320" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
πολλές φορές χρειάζεται θάρρος να γίνουν οι σκέψεις λέξεις...<br />
χρειάζεται
ανδρεία να μοιραστείς μετά αυτές τις λέξεις που γράφτηκαν σε χρόνο
ανύποπτο...<br />
όχι για να μοιραστούν μα για να γιατρέψουν...<br />
<br />
οι
λέξεις λοιπόν της Αντιγόνης μετρημένες...<br />
ένα γράψιμο τόσο αφαιρετικό που
ώρες ώρες γίνετε οδυνηρό...<br />
τόσο αφαιρετικό και συνάμα τόσο περιγραφικό<br />
<br />
Λέξεις δυνατές<br />
Λέξεις μαχαίρια<br />
Λέξεις χάδι<br />
Λέξεις έρωτας<br />
Λέξεις ουρανός<br />
<br />
Θέλω να πω<br />
σε όσους θελήσουν να διαβάσουν τους Αύγουστους της<br />
να μη σταθούν μόνο στην ιστορία...<br />
να
μη σταθούν στη πλοκή...<br />
αυτό που για μένα αξίζει είναι οι λέξεις
της...<br />
διαβάζοντας απομονώστε τις λέξεις<br />
που γίνονται προτάσεις κοφτές<br />
άξιες να γίνουν ιστορία από μόνες τους...<br />
<br />
Καλή επιτυχία γιαγιά Αντιγόνη...<br />
Καλοτάξιδοι ο Αύγουστοι...να είναι μόνο η αρχή αγάπη μου<br />
γιατί το ξέρω πως μπορείς αλλά...σπουδαία...<br />
κοριτσάρα μου προχώρα..να καταπλήξεις τους πάντες!!!!!!!!!!!!!<br />
μη σταματάς με τίποτα...<br />
Άσε το φως της Αγίας δόξης σου να λάμψη<br />
άσε την ταπεινή μεγαλοσύνη σου να μεγαλουργήσει<br />
<br />
τώρα που άνοιξες φτερά...πέτα...στόχος ακόμα πιο ψηλά...<br />
προορισμός οι ουρανοί...όπου ουρανός η καρδιά μας...<br />
η καρδιά του κάθε ενός από εδώ μέσα(και όχι μόνο φυσικά)<br />
που έστω και αν δε σε γνώρισε ξέρε το...σ αγάπησε...<br />
γιατί η γιαγιά Αντιγόνη όπως πολλές φορές σου έχω πει<br />
έχει ένα τρόπο να αγγίζει τις καρδιές μας... <br />
<br />
γράφτηκε στις 10 του Ιούνη όταν είχα διαβάσει το μισό βιβλίο...<br />
<br />
<br />
Το ξέρω πως κάποιοι θα μιλήσουν για υπερβολές<br />
και πρώτη εσύ...πως δεν είναι αντικειμενικά τα γραφόμενα...<br />
μα για όλα αυτά σε έχω/έχουμε αγαπήσει! </div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-31081756799286262012-10-31T23:33:00.002+02:002012-11-07T20:23:33.029+02:00Καλό μήνα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όσες φορες,μέσα σ ένα τρελό ενθουσιασμό,<br />
έγραψες στους τοίχους συνθήματα,<br />
ο καιρός τα ξεθώριασε.<br />
Όσες φορές ύψωσες τη φωνή σου<br />
ζητώντας το σωστό και το δίκαιο,μόνο η ηχώ σ αποκρίθηκε.<br />
Κι όσες φορές φαντάστηκες τον κόσμο καλύτερο,<br />
η πραγματικότητα σε προσγείωσε.<br />
Μα όσες φορές φοβήθηκες το αύριο,<br />
ήρθε η αλήθεια και το γέμισε όνειρα.<br />
Να το θυμάσαι...<br />
(Γιώργος Mατσαγγιδης) <br />
<br />
<span style="color: blue;">Καλό και ευλογημένο μήνα να έχουμε<br />ο κάθε ένας με τις δικές του αλήθειες<br />με τα δικά του όνειρα...μα κυρίως με την ελπίδα φίλοι μου...</span><br />
<br />
<span style="color: blue;">Κοσμά και Δαμιανού σήμερα των Αγίων Αναργύρων<br />Χρονια πολλά σε όσους γιορτάζουν και όχι μονο...<br />το παράδειγμα τους ειδικά στις μέρες μας ας είναι προς μίμηση...</span><br />
<span style="color: blue;">ας γίνει φως που θα φωτίσει τις ζωές μας... <br /> </span></div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-25972584220599877182012-10-26T00:09:00.000+03:002012-10-31T23:18:51.005+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν<br />Χρόνια καλά και ευλογημένα με υγεία<br />αν γιορτάζει κάποιος δικός σας άλλη μια ευκαιρία<br />να του πείτε πόσο τον αγαπάτε... </b><br />
<br />
<br />
..............................................................................<br />
ακόμα μου μυρίζει εκείνος ο καφές...ο τελευταίος...<br />
ακούω τα γέλια μας...αυτό το αξεπέραστο χιούμορ σου...<br />
οι ατάκες σου...ομορφάντρα μου...<br />
<br />
δε θέλω ούτε να γράψω...δεν έχω διάθεση...<br />
και ας έχω τόσα να θυμηθώ από σένα... <br />
να πω χρόνια πολλά ήθελα...μόνο αυτό...Πατέρα...</div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-5453346772351532210.post-83008636432970298562012-10-14T02:32:00.002+03:002012-10-25T23:57:21.627+03:00 Λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
το φυλαχτό...<br />
<br />
από μάνα σε κόρη πήγαινε το φυλαχτό...<br />
ούτε που λογαριάζουμε πια πόσες
γενιές γίνετε η αλλαξιά αυτή...<br />
η γιαγιά μου έλεγε κοντά 14 γενιές...και
τώρα αυτή να μην το θέλει...<br />
η πρωτότοκη...η αδελφή μου...!<br />
Η γιαγιά ολημερίς να σταυροκοπιέται η μάνα να κλαίει και να μοιρολογά...<br />
μεγάλο κακό θα μας εύρη...μα
που ξανακούστηκε...<br />
ποτέ τέτοια άρνηση δεν είχε απασχόληση το σόι...<br />
................................................<br />
<br />
ξημέρωνε
η μέρα των γενεθλίων της...<br />
για τούτην την μέρα όλες οι προηγούμενες
περίμεναν 18 χρόνια...<br />
να κρεμάσουν στο λαιμό το φυλαχτό και γινόταν η
αλλαξιά<br />
μέσα σε γέλια και χαρές και γλέντι μεγάλο που για άλλη μια φορά
έγινεν το πρέπων...<br />
έδωκεν η μάνα στην κόρη τη σκυτάλη ...<br />
το φυλαχτό που εδώ που τα λέμε ήταν πανέμορφο...<br />
μαλαματένιος Σταυρός με σχέδια περίτεχνα και ένα μαύρο μαργαριταράκι στο κέντρο.<br />
Η Θοδώρα όλα τα χρόνια από
τα παιδικάτα της αυτό το μαύρο μαργαριτάρι<br />
όσο μικρό και αν ήταν την πλάκωνε...δεν το θελε καθόλου.<br />
-Μα καλά χάθηκε ο κόσμος να βάζαν ένα άσπρο<br />
όταν θα το πάρω εγώ θα το αλλάξω θα βάλω άσπρο στη θέση του<br />
-τρελάθηκες; λογάριασε πόσα χρόνια...πόσες το φόρεσαν...εσύ θα το αλλάξεις;<br />
ούτε να το σκεφτείς ούτε και να τολμήσεις<br />
...............................................<br />
<br />
Τούτην
τη μέρα διάλεξε ο Δημητρός να ζήτηση την αγαπημένη του...<br />
τέσσερα χρόνια
περίμενε να φτάσει τα δεκαοχτώ και να της κάνει δώρο<br />
τη ζωή του την
αγάπη του όλη.<br />
Δεν της είπε τίποτα
ήθελε να της κάνει έκπληξη.<br />
Να πάει το πρωί να τη ζητήσει και το βράδυ
στο γλέντι που ήξερε πως ετοιμαζόταν<br />
να πάρει και την οικογένεια του<br />
Πριν ξεκινήσει πήγε στη μάνα του να του δώσει το φυλαχτό που από<br />
χρόνια πολλά ήταν στη οικογένεια μήτε
που θυμούνται πόσα...<br />
ένας πάππος τους το έφερε γενιές πολλές πίσω και
ήτονε παράδοση<br />
η μάνα να το δίνη στον πρωτότοκο τη μέρα που θα ζήταγε το
ταίρι του<br />
και αυτός με τη σειρά του να το κρεμά με περηφάνια στο λαιμό
της γυναίκας του...<br />
γιατί στα αλήθεια τέτοιο Σταυρό με τέτοια σχέδια
πουθενά
δεν είχε ξαναδεί.<br />
Έτοιμο το είχε η μάνα του από το βράδυ τον είχε βγάλει
για πρώτη φορά από το λαιμό της τον προσκύνησε και τον έβαλε στο όμορφο
κεντημένο πουγκί...μαύρο βελούδο για να ταιριάζει με το μαύρο
μαργαριταράκι που είχε ο Σταυρός στο κέντρο...<br />
<br />
ΥΓ<br />
Βερόνικα μου να με συχωρέσεις...link δεν ξέρω να βάζω... </div>
ElenaGhttp://www.blogger.com/profile/07966210396032871354noreply@blogger.com35