1.4.12

1η Απριλιου‏



Ήταν μόνο 17 χρονών...και έγραφε αυτά...

Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας,
κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα,
κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό.
Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε.
Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο.
Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Γειά σας παλιοί συμμαθηται. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
 Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.

στις 25 Φεβρουαρίου του '56 ενώπιον των "δικαστών" του...

Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε.
Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο


τι κι αν ξεσηκώθηκε η Κύπρος και όχι μόνο...
οι παλικαράδες Εγγλέζοι απορρίπτουν την απονομή χάριτος
ήταν μόνον 18 χρονών όταν οδηγήθηκε στην κρεμάλα
γράφει στο τελευταίο γράμμα...

Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα.
Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει.
Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα.
Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου.
Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου του 1957

Οι ήρωες του αγώνα 55-59 ήταν πολλοί απλά στάθηκα στο Μικρότερο των Μεγάλων

ήμουν έτοιμη να κλείσω τούτη την ανάρτηση αλλά να με συχωρέσετε που θα την μεγαλώσω...
θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια λεπτομέρεια που όσα χρόνια και αν έχουν περάσει...
όσες φορές και αν ακούσω γι αυτό το γεγονός  συγκλονίζομαι...πρόκειται για τους γονείς του ήρωα Γρηγορη Αυξεντίου...

Όταν οι Εγγλέζοι κάλεσαν τον Πατέρα του να αναγνωρίσει το πτώμα του αυτός εξερχόμενος του νεκροτομείου βγήκε με ένα χαμόγελο...
ο οδηγός που τον περίμενε που αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν ο κύριος Τριανταφυλλίδης πρώην Γενικός Εισαγγελέας και τότε νεαρός δικηγόρος
που βοηθούσε τους αγωνιστές...αφού τον είδε να χαμογελά σκέφτηκε με ανακούφιση πως σίγουρα δεν ήταν ο Αυξεντίου αυτός που έκαψαν οι Εγγλέζοι
μπαίνει στο αμάξι ο Λεβέντης Πιερής και αφού απομακρύνθηκαν...έβαλε τα κλάματα...
-Κύριε Πιερή γιατί κλαις;...αφού δεν ήταν ο Γρηγόρης...
-Όχι γιε μου ήταν...αλλά δεν θα αφήσω τους σκύλους να με δουν να κλαίω...


το δε Επικήδειο Λόγο της Μάνας του ήρωα μελοποίησε ο Γιώργος Θεοφάνους ...


...............................................
Χαλάλιν της Πατρίδος μου
ο γιος μου η ζωή μου
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζιαι σκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζιήν μου
.....................................


τέτοιοι γονιοί μεγάλωναν τέτοια παιδιά...




ΥΓ

-σίγουρα τη φωνή της Μαρινέλλας δεν θα την αμφισβητήσω...
μα σε τούτο το "τραγούδι" προσωπικά πιστεύω πως μια κυπριακή φωνή θα ήταν καλύτερα...
γιατί εδώ το κάθε τζιαι...έχει τη σημασία του...
-Γιώργο μου σ ευχαριστώ που με το mail σου μου το θύμισες ...
-Δημήτρη ο Θεός να σε αναπαύσει...
πάντα μέσα στις προσευχές μου θυμάμαι το όνομα σου...
γιατί στην ηλικία των 22...έστω και τόσο αργά
(μέσα σε ένα βράδυ...εκεί στη Κόρινθο...)...
με έμαθες να αγαπώ την Ελλάδα...
και να μπορέσω έτσι να "διαβάσω" το DNA μου...

-Η σημερινή μέρα μόνο για γιορτές δεν είναι...
γιορτάζουμε λέει την Ανεξαρτησία μας...
Την ποια;...την μισή Κύπρο την κρατούν οι Τούρκοι
το 1/4 του αλλου μισού οι Εγγλέζοι...
ας είναι όμως η σημερινή μέρα μέρα τιμής
για όσους έδωσαν τη ζωή τους για τούτον τον τόπο
...μια στάλα γης που αναπαμό δε βρίσκει...



35 σχόλια:

  1. καλά...το πόσες ώρες προσπάθειας έγιναν γι αυτή την ανάρτηση δεν θέλετε να ξέρετε...το τι μαθήματα μέσω skype...τι να σας πω...η δασκάλα τα παίξε...είναι και μιας ηλικίας βλέπετε...αλλα μάνα μου τα videos δεν θέλανε να βγούνε στη δημοσιότητα με καμια δύναμη...σας τα βάζω εδώ...αν θέλετε δείτε τα αν όχι..."£$"%&%$£ ...βαρέθηκα λέμε...

    αυτό θα ήταν στην αρχή της ανάρτησης!ΧΑ!
    https://www.youtube.com/watch?v=DdYn4DfzaHg&feature=related

    κι αυτό με την Μαρινέλλα για να μην έχετε απορίες!!!!
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=dbayWN8Zg_U#!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και έλεγα, κανείς δε θα θυμηθεί την πρώτη απριλίου που αρχίζει ο αγώνας της κύπρου;

    αυτοί ήταν πράγματι ήρωες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το θυμόμαστε Ρία το θυμόμαστε...τι κάνουμε είναι το θέμα...

      Διαγραφή
  3. ΤΙΜΗ Σ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΩΡΙΣΑΝ.....
    ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΟΥΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ...!!
    ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΗ ΚΙΝΟΥΝΤΕΣ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΗ ΚΙΝΟΥΝΤΕΣ...!!τα είπες όλα Μάστορα μου...ευχαριστώ σε...

      Διαγραφή
  4. Είναι αυτοί οι λίγοι που ξεκινούν τον αγώνα κάθε υπόδουλης Πατρίδας..
    Αν τα αστέρι τους δεν λάμψει δυνατά δεν θα το δουν και άλλοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γι αυτό είπαμε γιαγιά μου...βρήκες Αστέρι; κρατα το!
      τώρα Αστερια τέτοια...του αγώνα...Xμ...δε ξέρω...
      ακόμα να φανεί κανένα...

      Διαγραφή
  5. ημερα ανεξαρτησίας για το μισό κοματι..τι να πει κανείς...μακαρι να τελειώσει αυτό το μρτύριο κάποτε μακάρι....

    καλό σου μήνα και...άνοιξη σε όλα εύχομαι....καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλο μηνα και σε σένα σπιτικέ μου...
      να τελειώσει γρήγορα...ούτε το βλέπω ούτε το πιστεύω...

      Διαγραφή
  6. Το μαρτυρικό νησί, η Κύπρος μας...
    Χωρισμένο στα δυο...
    Καλή λευτεριά για όλους τους υποδουλωμένους!!!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλο μηνα serenata μου γλυκιά...καλή λευτεριά απ όλων των ειδών τις σκλαβιές...και χαμογέλα...έτσι μπράβο...τώρα είσαι πιο όμορφη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλο μήνα και απο εμένα.
    Χαίρομαι πάρα πολύ Έλενα που σου έδωσα την έμπνευση να γράψεις ένα τέτοιο άρθρο.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου στην Κύπρο μας που έχω καιρό να την επισκεφτώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Tι άνθρωποι μωρέ ...που είναι που χάθηκαν και δεν υπάρχουν πια...τι λεβέντικες ψυχές ...
    Πόσο συγκινητική στάση οι γονείς...και το παιδί!!!!
    Αυτά όμως Έλενα ...δεν συζητιούνται ..ούτε που ακούγονται καν...
    Καλό μήνα φιλενάδα μου...και ας είναι η καρδιά μας λεύτερη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δε χάθηκαν mia μου...απλά κοιμούνται...τον ύπνο τις αδιαφορίας...του ox αδελφισμου...του εγωισμού...
      μεγαλώσαμε παιδιά με θέλω μονο...βολευτήκαμε μια μου
      και τώρα που τα πράγματα αλλάζουν...τώρα που οδηγηθήκαμε στο μη παρέκει μήπως ξυπνήσουμε...
      ελεύθερη η ψυχή μας δεν είναι...γιατί η πολλή "ελευθερια" την έχει σκλαβώσει...
      Καλο μηνα να ευχηθούμε για όλους μας και καλές δουλειές...

      Διαγραφή
  10. Συγκλονιστικά τα λόγια του, η ψυχή του, η στάση των γονιών του!!!!!
    'Ελενα υποθέτω πως είσαι εδώ. Ο αδελφός μου είναι εκεί. Αν και δεν έχει ζήσει την Κύπρο από την αρχή, ο τοίχος που κόβει το νησί στη μέση είναι ένας καημός μια εκκρεμότητα που ψάχνει μια λύση. Εύχομαι κάποτε να γίνει αυτό που όλοι περιμένουμε..

    Καλό μήνα Έλενα

    υ.γ. αν χρειάζεσαι βοήθεια όποτε θες να μου ζητήσεις. Δεν αμφισβητώ την βοήθεια που ήδη έχεις αλλά ίσως να μπορώ να βοηθήσω με άλλον τρόπο.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. margo μου όταν λες εδώ εννοείς το εκεί υποθέτω!ΧΑ!
    Όχι καλή μου Κύπρο είμαι...και Αχ! αυτός ο καημός...έφυγαν οι γονιοί μας με αυτό το Αχ! και πολύ φοβάμαι και μεις λύση δε θα προλάβουμε...

    όταν λες άλλο τρόπο; μήπως υπνοθεραπεία; ΧΑ!ΧΑ! γιατί μονο έτσι μου φαίνεται θα κάνω δουλειά!!!!
    Ο αδελφός σου σε πια πόλη μένει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Κύπρος 1η Απριλίου 1955. Δεν ξεχνώ!" Έτσι έλεγε μια Κύπρια φίλη της μαμάς μου. Μικρή ήμουν τότε δεν καταλάβαινα γιατί το έλεγε. Αργότερα έμαθα...

    Καλό μήνα, με υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντε Μπράβο βρε Έλενα μίλησέ μας για τα Κυπριακά παλληκάρια που θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

      Η μισή Κύπρος μπορεί να είναι σκλαβωμένη, αλλά τουλάχιστον δεν αισθάνεστε ότι την προδόσατε με ένα σχέδιο Ανάν! Νάναι καλά η ψυχούλα του Παπαδόπουλου που αντιστάθηκε μαζί με τον Κυπριακό Λαό.

      Διαγραφή
    2. καλο μηνα Αθηνα μου...δυστυχώς από το δεν ξεχνώ έφυγε το δεν...αφού να σκεφτείς ο προ διετίας υπουργός Παιδείας ($#@%&) το αφαίρεσε κι από τα σχολικά τετράδια...που μέχρι τότε (από το 1974) ήταν το σήμα κατατεθέν μαζί με την μοιρασμένη Κύπρο...μας το είπαν καθαρά δηλαδή...επιτέλους ξεχάστε!!!!

      Διαγραφή
    3. όπου νάσαι Κάρυ μου...το βλέπω να έρχεται πίσω...Σχέδιο Άνναν 5-6-7-8-9...1000...ξέρω γω; μέχρι να πειστούμε...ή να βαρεθούμε...

      Διαγραφή
  13. ΕΛΕΝΑ μου και εγώ με αυτό το.. μεγαλωσα... και δεν θέλω να ξεχάσω.. ας μην ειμαι απο την Κύπρο... όλα πατρίδα μας ειναι ..αυτήν την ιστορία με τον Αυξεντίου ..εγω θυμαμαι και τον Καραολή...που νομίζω ήταν μαζί...ήμουν 12 χρωνών και τότε ειχα γραψει κάποιους στίχους...για αυτούς τους ήρωες..!!!κάποια μέρα..ίσως αυτό το αιμα των παληκαριων να δικαιωθεί... φιλια πολλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όλα πατρίδα μας ειναι...έτσι ακριβώς Ρούλα μου...όλοι Έλληνες...δεν υπάρχει Έθνος Κυπριακό...Το Έθνος τον Ελλήνων υπάρχει...
      για τον Καραολή καλά θυμάσαι...
      αν έχεις τους στίχους θα χαρώ να τους διαβάσω!

      Διαγραφή
    2. Που να το ξέρω ότι καποια στιγμή θα χρειαζοτανε να τους στείλω καπου τότε το ποιημα το είχα πεί στην σχολική γιορτή που καναμε για την μαρτυρική Κυπρο...την θυμαμαι σαν τώρα την γιορτή και ειναι απο τα λίγα πράγματα που θυμαμαι..αλλα το ποιήμα δεν το έχω...και δεν το θυμαμαι πιά... εχω και μια αλζχάιμερ η γυναικα...!!!!φιλια

      Διαγραφή
    3. να είσαι καλά Ρούλα μου δεν πειράζει...απλά σκέφτηκα αν τα είχες...

      Διαγραφή
  14. ElenaG καλησπερα, προσωπα αρχαιας τραγωδιας.

    Περηφανος λαος, δεν εδωσε την χαρα στον εκτελεστη-κατακτητη, να κλαψει ομπρος του τον εφηβο ακομα γιο του.

    Αριστα εκανες που μας το εγραψες, μπραβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΧ βρε Δημήτρη μου περήφανη ήμασταν κάποτε...
      τώρα!!!...

      φιλε μου το περιστατικό που έγραψα με το λεβεντόγερο Πιερή αφορά το Γρηγορη Αυξεντίου και όχι τον Ευαγόρα...

      Διαγραφή
    2. ...και τα μπράβο Δημήτρη μου όλα δικά τους...

      Διαγραφή
  15. απόψε μ εντυπωσίασες
    μαρεσε πολύ και συγκινήθηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. που συγκινήθηκες το καταλαβαίνω...εγώ όσες φορες και αν τα διαβάσω κλαίω...τέτοιοι Άνθρωποι..με τέτοιο ήθος...τέτοια ψυχή...αλλα που εντυπωσιάστηκες;γιατί αγόρι μου καλό;για πες;

      Διαγραφή
  16. Πολύ συγκινητικό το άρθρο σου σήμερα!
    Ας είναι κάθε μέρα μέρα μνήμης και τιμής για αυτούς που έπεσαν για μια ιδέα για μια πατρίδα ελεύθερη.

    Καλό μήνα
    με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άστα zoyzoy μου...δυστυχώς του χρόνου τέτοιες μέρες θα τους θυμηθούμε ξανά...γι αυτό και δε μαθαίνουμε...ξεχνούμε...
      καλο μηνα και και σε σένα...τι έγινε έκανες τίποτα;

      Διαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Για μια τέτοια ανάρτηση και μόνο, νιώθω τυχερή που σε "γνώρισα" και σ' έχω στην καρδιά μου. Πολλά από αυτά δεν τα ξέρουμε γιατί δεν τα μάθαμε, δεν τα θυμόμαστε, τα έχουμε ξεχάσει. Και είναι ντροπή, γιατί εκεί στηρίζονται αυτοί που δεν θέλουν δίκαιες και πραγματικές λύσεις στα προβλήματα των λαών και εν προκειμένω των αδελφών μας των Κυπρίων.
    Για σκέψου, ένα παιδί να σηκώνει στους ώμους τους την ιστορία του λαού του και να μη ζει σήμερα να την διηγηθεί ο ίδιος στα εγγόνια του. Δεν ζει γιατί διάλεξε να θυσιαστεί. Δεν του αξίζει λοιπόν Αιώνια Θύμηση;
    Χίλια ευχαριστώ Έλενα μου, νιώθω λίγο πιο ζωντανή διαβάζοντας το μνημόσυνο που το έκανες. Χίλια ευχαριστώ για τον υπέροχο Επικήδειο της Μάνας.
    Να' χεις υγεία να τους θυμάσαι και να μας τους θυμίζεις.
    Μια μεγάλη αγκαλιά Έλενα μου αγαπημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ! βρε marimar μου...Αχ!...κάθε φορα και γω που τα διαβάζω...συγκλονίζομαι...με αυτά τα παιδιά αλλα και τους γονείς...αλλα είπαμε...τέτοιοι γονιοί τέτοια παιδιά!!!και δυστυχώς οι σελίδες της Ιστορίας όλο και λιγοστεύουν στα σχολεία (τα λέγαμε μόλις χθες με κάτι φίλες μου που είναι καθηγήτριες)Ο στόχος είναι ένας πιστεύω...να ξεχάσουμε...και δυστυχώς...ξεχνούμε...

    το ξέρεις πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή