ακούστε αυτή τη μουσική...
αφεθείτε...ταξιδέψτε μαζί της...
βρείτε ένα χέρι αγαπημένο να κρατήσετε
κλείστε τα μάτια ...ανοίξτε τα φτερά σας...
και πάτε όπου θέλετε...όπου αγαπάτε...
πάτε να συναντήσετε τα όνειρα σας...
σας το εύχομαι μέσα απ τη καρδιά μου...
θα λείψω για...όσο.... δεν ξέρω ακριβώς...
εσείς όμως συνεχίστε να πετάτε...
κάποτε το όνειρο σας θα το συναντήσετε...
σας φιλώ...

Μάνα ευλογημένη

στις τρεις Μανούλες της ζωής μου...

Κινείται αθόρυβα,γοργά και με χάρι,μες στους θορύβους.
Κάποτε κάποτε σπάζει τη σιωπή,
αλλά πάντα μοιάζει τυλιγμένη στη σιωπή.
Είναι σ αυτό τον κόσμο,
αλλά φαίνεται ν ανήκει ολόκληρη στο κόσμο τις χάριτος.
Η μορφή της φωτίζεται απαλά απ το αόρατο φως,
αλλά γίνετε φωτεινή για όσους την κοιτάζουν.
Με χέρι δυνατό και ελαφρό
αγγίζει και τακτοποιεί ότι εμείς αγγίζουμε.
Βλέπει ότι εμείς βλέπουμε.
Ακούει ότι εμείς ακούμε.
Κι όμως αυτή δεν μειώνεται σε τίποτε.
Δένει τις πληγές.Υπηρέτη στο τραπέζι.
Οι κινήσεις της είναι σωστές και ακριβείς.
Στέκεται όρθια
ανάμεσα σε κείνους που κάθονται.
Στέκεται ακόμη όρθια
ανάμεσα σε κείνους ή σε κείνες που ξαπλώνουν.
Η καρδιά της αγρυπνεί τη νύχτα για κείνους που κοιμούνται.
Αυτή αγρυπνεί και συγχρόνως ξυπνάει.
Ξυπνάει την Αγάπη σε κείνους που είναι χωρίς αγάπη.
Μεταδίδει την Αγάπη σε κείνους που το χέρι της ή το βλέμμα της αγγίζει.
Τείνει αδιάκοπα στην Πηγή.
Με αφάνταστη προσοχή δίνετε ολοένα.
(Λεβ Zιλλέ)

ΥΓ
να το αφιερώσω και στη Φλώρα
που σήμερα για πρώτη φορά θα γιορτάσει σαν Μανούλα
και στην άλλη...
τη ΜΑΝΑ... στης γιαγιάς Αντιγόνης την ανάρτηση...
γιατί τέτοιες Μανάδες αξίζουν όσο τίποτα στο κόσμο...

8 του Μάη...

8 του Μάη 1986
στη Μαρία μου...
..........................................................
να μπορούσε να πάει ο χρόνος πίσω
το τηλέφωνο να μην είχε χτυπήσει
ας γινόταν να κάνω ανταλλαγή
να παζάρευα το χάρο
.........................................................
αυτά και δεκάδες άλλα που γράφτηκαν 26 χρόνια πριν
και ακόμα γράφονται μέχρι τα τώρα...
γεμίζοντας σελίδες ολόκληρες και δεφτέρια πολλά...
σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει ο εαυτός...
ένας θάνατος που σημάδεψε τη ζωή μου

8 του Μάη 1988
μετά από 5 ώρες χειρουργείο άνοιγα τα μάτια μου για να μάθω πως ναι τελικά ήταν καρκίνος...
τον κύριο αυτό δεν τον φοβήθηκα ...εξάλλου μετά από ότι πέρασα αυτός ήταν...τίποτα!!!
με την αγάπη όλων και τη βοήθεια του Θεού όλα καλά πήγαν

8 του Μάη...
τι έχασα...και πόσους γιορτάζω...
πόσοι αγαπημένοι έχουν γενέθλια...
Ο Γ. η Ζ. φίλοι χρόνων 30+ από καρδιάς τους εύχομαι
ότι καλύτερο γιατί το αξίζουν!!!

Η Β. η  βαφτιστήρα μου...ο άγγελος μας...ο θησαυρός μας
(τα λέει κι από μόνη της!!!ΧΑ!)

και εσύ η άλλη B. η πρώτη, που έδωσες το όνομα στη μικρή...
για σένα τι να πω...
20 χρόνια πριν με πήρες από τα Τάρταρα και με σήκωσες...
έκανες τα μαύρα άσπρα...
περνούσα από συμπληγάδες και ένιωθα ευλογημένη...
τα θέματα πολλά και σοβαρά...οι νέες διαγνώσεις εκεί...
μα νικήσαμε τις εξισώσεις που λέει και μια ψυχή αγαπημένη
πως γίνετε αυτό...κι όμως...η Αγάπη όλα τα μπορεί

με σήκωσες και με σηκώνεις...
το ευχαριστώ είναι απλά μια λέξη που ακούγεται ασήμαντη μπροστά στα όσα τόσα που πήρα...
που μου έδωσες...μα πιότερο που μ αγάπησες γι αυτό που ήμουν...και άστα να πάνε...είμαι ακόμα...
Αχ! αυτή η αγάπη σου η χωρίς όρια,χωρίς όρους και ανταλλάγματα, χωρίς απαιτήσεις, αιτήσεις,λογική...
Αυτή η ψυχή σου που χωρά τα πάντα...όλους και όλα...ακόμα και μένα...και ας μην τ αξίζω...

αυτός ο μήνας αυτή η ημερομηνία μου πήρε πολλά...στα χρόνια που ήρθαν προσπάθησε να ισοφαρίσει...φέρνοντας δώρα...
ποτέ και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αντικατασταθεί...μα για ότι μου χαρίστηκε μετά νιώθω ευλογημένη...

.ΓΙΝΕΤΕ και ΜΠΟΡΟΥΜΕ

Όσοι περνάτε από εδώ το ξέρετε πως αύριο δε πρόκειται να ψηφίσω...
γεννήθηκα και ζω Κύπρο.
Τι μ αυτό...οι ρίζες και η μοίρα κοινή και μακάρι και η πορεία να ήταν το ίδιο...
αλλά δεν τους συμφέρει...το διαίρει και βασίλευε είναι ο στόχος...
γιατί έτσι μπορεί να μας νικήσουν...
τους αφήσαμε όμως
τους δώσαμε το βήμα
τους δώσαμε το δικαίωμα
τους επιτρέψαμε να μαγαρίσουν τις ζωές μας
τους επιτρέψαμε να αφήσουν τους γονιούς μας χωρίς σύνταξη
τους επιτρέψαμε να αφήσουν τα αδέλφια/τους συζύγους/το γείτονα/τους εαυτούς μας χωρίς δουλειά
μα πάνω από όλα τα παιδιά μας χωρίς όνειρα...
δεν είμαστε όμως άμοιροι ευθυνών
όλοι έχουμε να δώσουμε λόγο για τις επιλογές μας
δεν είναι αργά...ΓΙΝΕΤΕ και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αλλάξουμε
όσοι δεν είδατε το video της προηγούμενης ανάρτησης δείτε το...πιστέψτε το...
ΓΙΝΕΤΕ!!!!!
 Όλοι μαζί μπορούμε...

ΥΓ

Δεν είχα σκοπό να κάνω καμια ανάρτηση αλλα διάβασα μια και με πήρε και με σήκωσε...

δε ψηφίζουμε για να βολέψουμε τον εαυτό μας
δε ψηφίζουμε για να βρει δουλειά μόνον ο γιος/κόρη μας
δεν έχει σημασία αν έχουμε η δεν έχουμε παιδιά
τα παιδιά είναι το μέλλων...

Tο ξέρω από τον εαυτό μου πως είναι δύσκολο κάποιος να αφιερώσει 30' για να δει ένα video...
Εγώ το είδα...οικογενειακώς!μας το ζήτησε ο γιος μας να το δούμε σε μια προσπάθεια του να μας εξηγήσει κάποια πράγματα που προσπαθεί να κάνει στην εταιρία και ο μπαμπάς δυσκολεύεται λίγο να ακολουθήσει...
Πιστεύω αξίζει να το δείτε...όταν θα έχετε λίγο χρόνο κάντε το...

ΥΓ
Ο γιος μου μου είπε ότι έγινε χαμός από σχόλια...από Έλληνες φυσικά...είναι αλήθεια πως ένα θέμα το έχουμε...δεν ξέρουμε τι μας γίνετε...φθάσαμε/μας φέρανε στο χείλος του γκρεμού...και ακόμα δε μάθαμε...