Λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικας

το φυλαχτό...

από μάνα σε κόρη πήγαινε το φυλαχτό...
ούτε που λογαριάζουμε πια πόσες γενιές γίνετε η αλλαξιά αυτή...
η γιαγιά μου έλεγε κοντά 14 γενιές...και τώρα αυτή να μην το θέλει...
η πρωτότοκη...η αδελφή μου...!
Η γιαγιά ολημερίς να σταυροκοπιέται η μάνα να κλαίει και να μοιρολογά...
μεγάλο κακό θα μας εύρη...μα που ξανακούστηκε...
ποτέ τέτοια άρνηση δεν είχε απασχόληση το σόι...
................................................

ξημέρωνε η μέρα των γενεθλίων της...
για τούτην την μέρα όλες οι προηγούμενες περίμεναν 18 χρόνια...
να κρεμάσουν στο λαιμό το φυλαχτό και γινόταν η αλλαξιά
μέσα σε γέλια και χαρές και γλέντι μεγάλο που για άλλη μια φορά έγινεν το πρέπων...
έδωκεν η μάνα στην κόρη τη σκυτάλη ...
το φυλαχτό που εδώ που τα λέμε ήταν πανέμορφο...
μαλαματένιος Σταυρός με σχέδια περίτεχνα και ένα μαύρο μαργαριταράκι στο κέντρο.
 Η Θοδώρα όλα τα χρόνια από τα παιδικάτα της αυτό το μαύρο μαργαριτάρι
όσο μικρό και αν ήταν την πλάκωνε...δεν το θελε καθόλου.
-Μα καλά χάθηκε ο κόσμος να βάζαν ένα άσπρο
όταν θα το πάρω εγώ θα το αλλάξω θα βάλω άσπρο στη θέση του
-τρελάθηκες; λογάριασε πόσα χρόνια...πόσες το φόρεσαν...εσύ θα το αλλάξεις;
ούτε να το σκεφτείς ούτε και να τολμήσεις
...............................................

Τούτην τη μέρα διάλεξε ο Δημητρός να ζήτηση την αγαπημένη του...
τέσσερα χρόνια περίμενε να φτάσει τα δεκαοχτώ και να της κάνει δώρο
τη ζωή του την αγάπη του όλη.
Δεν της είπε τίποτα ήθελε να της κάνει έκπληξη.
Να πάει το πρωί να τη ζητήσει και το βράδυ στο γλέντι που ήξερε πως ετοιμαζόταν
να πάρει και την οικογένεια του
Πριν ξεκινήσει πήγε στη μάνα του να του δώσει το φυλαχτό που από
χρόνια πολλά ήταν στη οικογένεια μήτε που θυμούνται πόσα...
ένας πάππος τους το έφερε γενιές πολλές πίσω και ήτονε παράδοση
η μάνα να το δίνη στον πρωτότοκο τη μέρα που θα ζήταγε το ταίρι του
και αυτός με τη σειρά του να το κρεμά με περηφάνια στο λαιμό της γυναίκας του...
γιατί στα αλήθεια τέτοιο Σταυρό με τέτοια σχέδια πουθενά δεν είχε ξαναδεί.
Έτοιμο το είχε η μάνα του από το βράδυ τον είχε βγάλει για πρώτη φορά από το λαιμό της τον προσκύνησε και τον έβαλε στο όμορφο κεντημένο πουγκί...μαύρο βελούδο για να ταιριάζει με το μαύρο μαργαριταράκι που είχε ο Σταυρός στο κέντρο...

ΥΓ
Βερόνικα μου να με συχωρέσεις...link δεν ξέρω να βάζω...